Bankalarda Yürütülen Hizmet İçi Eğitim Uygulamaları ve Personelin Sınav Başarısına Etkileri

Yazarlar

  • Emine Didem Biber Kastamonu Üniversitesi
  • Mehmet Arslan

Anahtar Kelimeler:

SPK Temel Düzey Lisanslama Sınavı- Hizmet içi eğitim- Banka

Özet

Bankacılık sektörü hukuki, yönetsel ve ekonomik açıdan son derece dinamik bir ortamda faaliyette bulunmaktadır. Personelin sektördeki gelişmelerin bankacılık faaliyetlerine olası etkilerinden haberdar olması ve uygulama prensipleri konusunda eğitime tabi tutulması gerekmektedir. Nitekim bankacılık sektöründe personelin yılda belli miktarda eğitim alınması zorunlu kılınmıştır. Bu eğitimler büyük oranda hizmet içi uygulamalar şeklinde gerçekleşmektedir. Ama özellikle pandemi etkisiyle uzaktan eğitim yaklaşımı da hızla yaygınlaşmaktadır. Hizmet içi eğitimler hem çok maliyetli hem de banka açısından hizmet kaybı olarak olarak görülmektedir. Bu araştırmanın amacı, bir devlet bankasında görev yapan personelin SPK Lisanslama Sınav sonuçları ile bu sınavlara hazırlık aşamasında bankanın düzenlemiş olduğu eğitim programlarına katılım durumları arasındaki ilişkiyi çeşitli değişkenlere göre incelenmektir. Bu amaç doğrultusunda araştırmada ayrıca personele ait cinsiyet ve yaş aralığı değişkenleri de dikkate alınmıştır. Araştırmada ilişkisel tarama modeli uygulanmıştır. Çalışmada bir kamu bankasının, SPK-Temel Düzey Lisanslama Sınavına Ağustos 2012 döneminde katılan 1490 personelin Temel Finans Matematiği, Değerleme Yöntemleri, Muhasebe ve Mali Analiz sınav sonuçları dikkate alınmıştır. Elde edilen bulgulara göre, genel olarak sınıf içi eğitim alan personelin başarısının, diğerlerine göre belirgin bir şekilde daha yüksek olduğu görülmektedir. Bu nedenle yetişkin eğitiminin bir parçası olan hizmetiçi eğitimlerin, yüz yüze eğitim verilen sınıf içi ortamlarda yapılması tavsiye edilebilir.

Referanslar

Balcı, A. (1997). Sosyal Bilimlerde Araştırma: Yöntem, Teknik ve İlkeler (2. Baskı). Ankara: A.Ü. Eğitim Bilimleri Fakültesi.

Bülbül, A.S. (1991). Halk Eğitimine Giriş Yetişkin Eğitimi, Türkiye’de Halk Eğitimi, Toplum Kalkınması. Eskişehir: AÖF Yayınları.

Büyüköztürk, Ş. (2007). Sosyal Bilimler için Veri Analizi El Kitabı, Ankara: Pegem A Yayıncılık.

Can, H. (1995). Kamu ve Özel Kesimde Personel Yönetimi. Ankara: Siyasal Kitabevi.

Crano, W.D., ve Brewer, M.B. (2002). Principles and methods of social research. New Jersey: Lawrence Erlbaum Associates Publishers.

Duman, A. (2000). Yetişkinler Eğitimi. Ankara: Ütopya Yayınları.

Drucker P. F., (1991). Yeni Gerçekler, Çeviren: Birtane Karanakçı. Ankara: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.

Gül, H. (2000). Türkiye’de Kamu Yönetiminde Hizmet içi Eğitim. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Cilt 2, Sayı 3.

Güneş, F. (1996). Yetişkin Eğitimi. Ankara: Ocak yayınları.

Karasar, N. (2006). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.

Knowles, M. (1996). Yetişkin Öğrenenler: Göz Ardı Edilen Bir Kesim. Serap Ayhan (Çev.). Ankara: A.Ü. Yayınları.

Özaygen, A. (2000). İnternet’e Dayalı Uzaktan Eğitim. Bilim ve Teknik Dergisi, Mart 2000, Sayı: 388;100-103.

Şimşek N. (1999). Müfredat Laboratuar Okullarında Hizmet İçi Eğitim, MEB Yayını, Ankara.

Taymaz, H. (1997). Hizmet içi Eğitim. Ankara: TAKAV Matbaası.

Titmus, C., Buttedahl, P., Ironside, D. ve Lengrand, P. (1985). Yetişkin Eğitimi Terimleri. F.Oğuzkan (Çev.). Ankara: UNESCO Türkiye Milli Komisyonu Yayınları.

Usun, S. (2006) Uzaktan Eğitim. Ankara: Nobel.

Verduın, J.R. ve Clark, J. (1994). Uzaktan Eğitim: Etkin Uygulama Esasları. Đ. Mavis (Çev.). Eskisehir: Anadolu Üniversitesi Basımevi.

Yazar, T. (2012). Yetişkin Eğitiminde Hedef Kitle. Dicle Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Sayı: 7.

Yüksel, Ö., (1999). Uluslararası İşletme Yönetimi ve Türkiye Uygulamaları. Ankara: Gazi Kitabevi.

Yayınlanmış

2022-12-30